اینورتر یا درایو (vfd) و سافت استارتر (soft starter) هر دو دستگاههایی هستند که برای کنترل سرعت و گشتاور موتورهای الکتریکی استفاده میشوند. اما عملکرد متفاوتی دارند و اهداف متفاوتی را نیز دنبال میکنند. در اینجا به تفاوت های اصلی بین این دو می پردازیم:
VFD ها سرعت یک موتور AC را با تغییر فرکانس و ولتاژ عرضه شده به موتور کنترل می کنند. آنها کنترل دقیقی بر روی سرعت موتور را امکان پذیر می کنند و آن را قادر می سازند تا با سرعت های مختلف مطابق با برنامه کاربردی کار کند. VFD ها قادر به راه اندازی و توقف تدریجی موتور هستند که به کاهش استرس مکانیکی و سایش موتور و ماشین آلات متصل کمک می کند.
سافت استارتر برای محدود کردن افزایش جریان اولیه در هنگام راهاندازی موتور استفاده میشوند و در نتیجه فشار مکانیکی روی موتور و سیستم الکتریکی کاهش مییابد. آنها معمولاً ولتاژ اعمال شده به موتور را در هنگام راه اندازی کنترل می کنند و به تدریج ولتاژ را برای رسیدن به سرعت کامل افزایش می دهند. بر خلاف VFD ها، سافت استارترها کنترل سرعت متغیر را ارائه نمی دهند. آنها فقط جریان راه اندازی و گشتاور را کنترل می کنند.
کنترل دقیقی بر روی سرعت موتور فراهم می کند و امکان عملکرد سرعت متغیر را فراهم می کند.
کنترل سرعت را ارائه نمی دهد. فقط جریان راه اندازی و گشتاور را محدود می کند.
VFD ها می توانند منجر به صرفه جویی در مصرف انرژی در کاربردهایی شوند که در آن از عملکرد سرعت متغیر استفاده می شود زیرا می توانند سرعت موتور را مطابق با بار مورد نیاز تنظیم کنند و در نتیجه مصرف انرژی را کاهش دهند.
سافت استارتر در درجه اول استرس مکانیکی را در هنگام راهاندازی موتور کاهش میدهند و ذاتاً کارایی انرژی را بهبود نمیبخشند.
معمولاً در برنامههایی استفاده میشود که کنترل سرعت متغیر مورد نیاز است، مانند سیستمهای نوار نقاله، پمپها، فنها و سایر ماشینآلات که در آنها بار متغیر است.
معمولاً در برنامههایی استفاده میشود که جریان هجومی زیاد در هنگام راهاندازی موتور میتواند باعث مشکلاتی شود، مانند پمپهای بزرگ، کمپرسورها یا نواره ای نقاله.
به دلیل ویژگیهای اضافی برای کنترل سرعت متغیر، معمولاً در مقایسه با سافت استاتر گرانتر هستند.